‘Al die geintjes samen met jou oma, die ga ik zo missen. Je was de grappigste oma ever!’
Ze had nét haar 99e verjaardag niet gehaald. Haar kleinzoon van 24 wist niet beter dan dat zijn oma er zijn hele leven was. Dat wordt wennen zo zonder haar.
Uit de losse pols haalde hij snikkend herinneringen op. Geweldige anekdotes, ondeugende verhalen. Wat een band hadden die twee. Dikke maatjes.
‘Oma, ik zal de twinkeling in jouw ogen nooit vergeten. Dit geeft licht aan mijn eigen blik op de wereld. Voor altijd’.
Door zijn tranen heen zag ik bij hem ook een twinkeling. Ondeugend lief, verbonden met een glimlach. Deze glimlach verbonden met zijn oma.
Ik hoop dat hij de ondeugende twinkeling én glimlach altijd vast kan houden en doorgeeft aan anderen zoals hij ‘m van z’n oma heeft. Dat maakt het leven toch rijk en veel leuker!