De trui

‘Eigenlijk gewoon jammer dat ik er dan niet bij kan zijn’, zei ze nadat we samen met haar man van 90 jaar, haar aankomende uitvaart hadden doorgenomen.

87 jaar is ze. Vriendelijk, belezen, authentiek maar helaas uitbehandeld. Het huis waarin ze al ruim 50 jaar wonen is vrijwel intact gebleven. Ik waan mij in de jaren 70. Ik hou ervan.

Deze lieve, bescheiden en zeer wijze mensen hadden geen idee over de mogelijkheden bij een uitvaart. Dat het afscheid bijvoorbeeld ook best thuis mag en kan. In hun mooie, botanische tuin en geliefde omgeving. Ze konden het leven goed leven en hielden zich liever niet bezig met het einde. Nu wel. Het maakte ze zichtbaar kwetsbaar maar prachtig om te zien dat het gesprek rust, opluchting en kracht bracht. 

Ook ik vind het jammer dat je er niet echt bij kan zijn binnenkort. Maar ik beloof je lieve bijzondere vrouw, dat het puur en liefdevol zal zijn, passend en precies zoals we hebben besproken. Thuis, geen kist maar een mand en je zelfgebreide trui aan.

De trui die je een deel met de wol van een trui van je geliefde hebt gebreid. Samen in één.