Zijn Filipijnse vrouw vond hem toch wat witjes dus of er wat blush op zijn gezicht mocht.
En nadat ze een glas water en een bord bami naast hem had gezet, spoot ze hem rijkelijk onder met zijn parfum. ‘Water en eten voor als hij dorst en trek heeft en de parfum is handig want dan ruiken we hem als hij langskomt.’
Ze was druk in de weer, liefdevol met een glimlach op haar gezicht. Samen hebben we haar man thuis, waardig opgebaard.
Later kwamen haar tranen. Maar wat mooi ook dat het overlijden voor haar niet het einde betekent, omdat ze gelooft dat er leven is na de dood. Dat biedt troost.
Op de dag van zijn uitvaart werd het glas water meegenomen bij het uit huis dragen van haar man, en over de gelopen route gesprankeld.
En de bami? Daar leek serieus van gegeten te zijn.
Volgens haar door hem…💫