‘Geen gekoekeloer, ik wil meteen in een kist en hup de oven in’.
Zijn neef die alles zou gaan regelen vertelde ietwat verbouwereerd dat de familie hun oom, die elk moment kon overlijden, uiteraard wilde respecteren maar dat ze niet goed wisten wat ze hier mee aan moesten.
Het is voor de wet zo dat je een overledene niet eerder dan 36 uur na overlijden mag laten begraven of cremeren. En niet later dan 6 werkdagen na overlijden. Het weekend en feestdagen zijn geen werkdagen. Wil je eerder of later begraven of cremeren dan heb je toestemming nodig van de officier van justitie en/of de burgemeester in de gemeente waar diegene overleden is.
Zijn oom overleed die dag om 16:00 uur en 42 uur later stond de familie in een comité van vier rondom zijn kist op de begraafplaats waar we ruim de tijd hebben genomen om herinneringen op te halen. In no time leerde ik hun oom en broer wat kennen; het eigengereide bleek een rode draad in zijn leven.
‘Eigenlijk vindt hij bloemen onzin maar hij had best begrepen dat ik dat wel wil’, aldus zijn verdrietige zus. ‘Het is soms geven en nemen, nietwaar?’ De zon brak door en er scheen op dat moment precies een straal op de bloemen.
De familie heeft zijn wensen gerespecteerd en ondanks dat ze dat best moeilijk vonden en het allemaal snel ging, hebben ze de tijd die er was totaal en heel puur benut.
‘Hup de oven in’ werd ‘m niet. Gewoon respectvol en in alle rust. Waardig ging hij terwijl ik zacht mompelde: ‘Hup daar ga je, goede reis’.
Het is soms geven en nemen nietwaar…