‘Lieve oma, oma’s horen oud te worden. Met grijs haar en en een wandelstok. Het is oneerlijk’, zei haar kleindochter verdrietig.
Haar oma is niet oud geworden. Voordat haar oma überhaupt grijs kon worden vielen haar haren uit. Haar oma had kanker en overleed veel te jong, veel te snel.
De kleinkinderen hadden lintjes gemaakt om uit te delen bij haar uitvaart. Witte als symbool en bewustwording om aandacht te vragen voor de vreselijke ziekte kanker. En paarse omdat dat oma’s lievelingskleur was.
Haar oma kreeg geen grijs haar. Haar oma kreeg geen wandelstok. Haar oma werd niet oud. Maar haar oma heeft wel geweldige kleinkinderen. En oma leeft voort, in hen.