Het idee was verleidelijk en praktisch zou het kunnen…
Of ik meeging naar het strand. Eventjes maar. Lekker vroeg. Om 8 uur weg en rond 12 uur weer terug.
Ik had die middag een uitvaart waar ik rond twee uur wilde zijn. Alles stond al klaar en was tot in detail goed voorbereid.
Even naar het strand had best gekund.
Niet voor mij. Het voelt niet goed. Stel dat ik onverhoopt te laat zou komen? In een file terecht kom of de hefboom bij de parkeerplaats defect raakt?!
Ook al had ik genoeg tijd, het idee alleen al maakt mij heel onrustig.
Het afscheid kan maar één keer en het is ontzettend van belang dat alles hieromheen goed gaat. Daar voel ik mij uiterst verantwoordelijk voor en bij elke uitvaart ben ik ook vooraf ‘full focus’. Het zal nooit routine worden. Ieder afscheid is uniek.
Ik heb een bijzonder vak. En ja, soms is het pittig en moet ik er uitjes voor laten. Maar bij een uitvaart mooie momenten creëren die laatste herinneringen laten leven, daar ga ik voor en gun ik iedereen.
En mijn eigen momenten? Die komen spontaan en gelukkig vaak genoeg. Never a dull moment.