‘Als het een ‘troost-hond’ is, mag het’. Dit was het antwoord op mijn vraag of de familie hondje Gerrit mee mocht nemen in de aula van het crematorium.
Iedere hond geeft troost toch?
In een zaal of op de begraafplaats, gewoon meenemen.
En elke keer weer is het verdrietig maar ook heel ontroerend om te zien hoe honden omgaan met de dood en verdriet of verlies van hun baasje.
Er zijn verschillende studies die aantonen dat dieren, waaronder honden en katten, pijn voelen bij het verlies van een dierbare. Dieren rouwen dus ook.
Hoe dan ook, Gerrit snuffelde wat af in de aula. Liep langs iedereen en bracht wat lucht en ontspanning. Puur en trouw. Af en toe gericht zoekend maar al snel tevreden en gerust. Zo’n beestje laat eigenlijk laat zien dat alles mag: Verdriet, gemis en ook de orde van ‘zijn’ dag. Als het maar veilig voelt. Dus passend is. Dan is het goed.