‘Het is wat, dat ik op deze manier nog een kopje koffie met je drink’, zei ze vanuit haar rolstoel naast de kist waar haar man in lag. ‘En wat lig je er rustig bij’.
‘Rustig’ was hij uiteraard en haar woordkeuze was grappig want ze bedoelde natuurlijk dat hij nu rust had na zijn ziekbed. Toch bleef ze het liefdevol zeggen: ‘Wat ligt hij er rustig bij hè’.
Ze waren bijna 61 jaar getrouwd. Zelf is ze niet gezond en weet dat haar klok tikt. Trillend nam ze een slokje van haar koffie waarbij het best heftige gerinkel van kop en schotel deden vermoeden dat het met de slok niet helemaal goed zou komen.
Maar wat gaf het. Het gaf haar rust. Het ging erom dat ze samen nog een kop koffie dronken.
Dat had ze niet gedacht. En hij vast ook niet.✨